Antoniuskerk Utrecht

 'De Antonius blijft'

De Antoniusgemeenschap is waardevol. Daarom hebben wij besloten met onze gemeenschap op de bestaande locatie in de Antoniuskerk in Lombok door te gaan. Het parochiebestuur heeft ons daartoe de mogelijkheid geboden. Onze katholieke Antoniusgemeenschap blijft bijeenkomen in wat nu het Stadsklooster is. Bijeenkomen om te vieren, maakt onlosmakelijk deel van uit van onze gemeenschap.

Antoniuskerk

Kanaalstraat 198

3531 CP Utrecht

De stad Sulaymaniyah is nog omgeven door vluchtelingenkampen. Ook het klooster waar ik verblijf heeft er nog dagelijks mee te maken. Oude binnenstad, smalle straatjes, om dit klooster heen wonen nu in een tiental huizen families die aanvankelijk in het klooster zaten. De helft van hen zijn christenen, die de “parochiegemeenschap” van het klooster vormen. Ook leven in de gemeenschap mensen die speciaal gevaar lopen in Koerdistan, Bagdad, Libanon…

De wooncontainers – in 2015 voor de vluchtelingen geplaatst - zijn nu leslokalen voor een school voor vluchtelingenkinderen. In het klooster verzamelen dagelijks een 15-tal docenten die lessen Engels, Arabisch, Koerdisch en boekhouden geven.

Drie jaar geleden ontdekte Pater Jens, dat bij een van de kampen een hele groep Yezidi’s zat die nog niet naar hun dorp terug konden. EN de vrouwen waren analfabeet. Enkelen van hen wilden wel die wachttijd van de Yezidi’s goed helpen gebruiken. Yezidi’s werden door ISIS het zwaarst getroffen.

Men begon in 2018 alfabetiseringscursussen voor de Yezidi-vrouwen. In 2019 vroegen de mannen of zij ook mochten. Moest er wel een crèche komen, anders ging dat niet. Inmiddels keren langzaamaan de gezinnen terug naar hun dorp, dat langzaam opgebouwd wordt. De helft is er nog steeds, en mensen uit een dorp vlakbij vullen nu de groep aan.

In 1987 kreeg Irak van de VN nog een prijs voor het voorbeeldig wegwerken van het analfabetisme. De oorlogen sinds 1991, de boycot, 2003 en de ellende erna, dat alles bracht bij de kwetsbare groepen analfabetisme terug.

De lokale organisatie die de kosten voor de crèche betaalde, is plotseling in de problemen geraakt. Die kosten zijn nu onverwacht voor het klooster: zowel huur van de ruimte als vergoeding voor de kleuterleidster. Voor de grote lesprojecten wordt vooraf bij fondsen om steun gevraagd. En kleine posten draagt het klooster doorgaans zelf, van de inkomsten door bezoekende gasten uit buitenlanden. Maar… sinds COVID blijven die gasten weg. De plotselinge extra kosten voor de crèche vallen dus tegen.

Dus ik heb beloofd kleine wegen te zoeken voor de dekking van die kosten. Het gaat om vier dagen per week, van 9.00 -14.00 uur een kleuterleidster, de ruimte huren, koffie en brood en wat lekkers uitdelen.  Komt op een € 800,- per maand. Ten minste tot augustus pogen we dat vol te houden.  Het gaat nu nog om 11 Yezidi-kinderen, en inmiddels 4 kindjes uit het dorp.

In september start het volgende schooljaar. Bij de aanvragen voor dat project gaat de crèche nu meegenomen worden.

Via drie kleine andere fondsen hebben we inmiddels januari-maart gedekt. Het gaat hier dit maal werkelijk “van de armen”, ik heb dat nog nooit zo spannend meegemaakt. De kleine kosten gaan doorgaans goed uit wat aan lopende gelden binnenkomt. Maar, zoals aangegeven, er zijn sinds begin 2020 nogal wat gasten weggebleven. Wat hier nu rondloopt, is op mij na allemaal asielzoeker zeg maar. Human Rights Watch geeft daar maandelijks een kleine bijdrage voor, maar dat is ook echt alleen maar dekking van eten en de kosten voor alle hygiëne.

Hulp voor die Yezidi-crèche zou dus fantastisch zijn.

En alvast hartelijk dank, dit voelt als een geweldige steun bij het werk.

Yosé Höhne Sparborth

VIERINGEN