Vieringen
V I E R I N G E N
Indien u op zondag door ziekte/ouderdom niet meer naar de kerk kunt komen, wilt u dit dan aangeven? Wij kunnen dan samen kijken wat we voor u kunnen betekenen. (telefoon: 030-2930879 - secretariaat)
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Gastvoorganger Mariëtte Roest stelt zich voor:
Sommigen van jullie heb ik al mogen leren kennen bij een Antoniusviering, maar voor degenen die mij niet kennen stel ik mij graag nog even voor: ik ben Mariëtte Roest, 30 jaar en woonachtig in de Vogelenbuurt in Utrecht samen met mijn man.
Ik volg een HBO deeltijdopleiding theologie, ook hierin Utrecht. Aankomende september ga ik mijn laatste studiejaar in. Via mijn vorige stage bij de PKN (Kerk Utrecht - West) leerde ik de Antoniusgemeenschap kennen en afgelopen april mocht ik voor het eerste bij jullie voorgaan. Een mooie ervaring die ik graag herhaal na de zomer.
Ik ben van huis katholiek, en ben daarnaast geïnterssseerd in oecumene. Daarom zijn mijn man en ik vaak te vinden bij de Taizé leefgemeenschap Ki tov. Daarnaast zijn we actief bij Sant 'Egidio, een lekengemeenschap oorspronkelijk uit Rome, die inzet op vriendschap met en extra aandacht voor ouderen, kinderen, dak- en thuislozen en vluchtelingen.
Naast mijn opleiding werk ik drie dagen als onderzoeker in de zorg vanuit mijn vorige studie psychologie. Uiteindelijk hoop ik als geestelijk verzorger aan de slag te gaan in een zorginstelling. Naast werken en studeren vind ik het leuk om te lezen, te wandelen en creatief bezig te zijn.
Graag leer ik u ook beter kennen, tot ziens!
Marian Geurtsen
Gastvoorganger Marian Geurtsen stelt zich voor:
Van huis uit ben ik gepokt en gemazeld in de katholieke traditie. Ik heb theologie gestudeerd in Heerlen en in Utrecht, ben geïnspireerd door de Oecumenische Vrouwenbeweging en door de spiritualiteit van Iona. Sinds een aantal jaren werk ik als zelfstandig ondernemer op het gebied van liturgie en rituelen, met name kalenderrituelen. Ik noem mezelf Schatgraver in de traditie, want ik vind niets zo boeiend als oude vergeten (heiligen)-verhalen en tradities uit de christelijke schatkist opnieuw doordenken en ontwikkelen voor nieuwe doelgroepen.
Preek 5e zondag van de veertigdagentijd – 17 maart 2024 Antoniusgemeenschap
Marian Geurtsen
Beste mensen,
Het uur is gekomen, zegt Jezus. Nu wordt het oordeel geveld over de wereld en over de machthebbers op deze wereld. Er klinkt iets dringends door in de lezing van Johannes over dit uur. Jezus zegt het tot tweemaal toe: het uur is gekomen.
En later zegt Jezus: nu wordt het oordeel geveld. Nu gaan de machthebbers van de wereld ontmaskerd worden.
Nu, het moment is nu, zei Jezus. Maar dat zei hij tweeduizend jaar geleden en dat moment is voorbij gegaan. Nu zitten we al tweeduizend jaar later. En we zijn nog steeds aan het wachten op het moment nu?
Dit moment, dit ‘nu’, wordt wel aangeduid met de term: Kairos
Kairos – een Grieks woord – staat voor momentum, voor het moment dat de tijd openbreekt.
Dat heeft twee kanten:
Kairos staat voor het juiste moment: het moment om te handelen, om je slag te slaan om succes te hebben. Zoals wanneer een wielrenner precies op het goede moment vooruit rijdt om zijn tegenstanders te snel af te zijn, zodat hij wint.
Maar kairos staat ook voor het moment dat de nieuwe werkelijkheid door de tijd heen breekt. Het moment dat de tijd stil staat, dat er geen verleden en geen toekomst meer hoeft te zijn omdat alles met alles samenvalt en alles goed is.
Over dit ‘nu’ gaat het in het Johannes evangelie van vandaag. Dit ‘nu’ is niet een moment tweeduizend jaar geleden, op een bepaalde dag vlak voordat Jezus werd opgepakt en ter dood veroordeeld. Dit ‘nu’ is een beleving van het koninkrijk van God, de nieuwe wereld, die doorbreekt door de tijd van alledag heen. Zoals het lied ‘blijf niet staren op wat vroeger was’: ‘ik, zegt hij ga iets nieuws beginnen, het is al begonnen, merk je het niet?’
Die twee aspecten van Kairos gaan hand in hand. Als Gods koninkrijk op doorbreken staat, is het aan ons om te kiezen aan wiens kant je staat. Te kiezen of je Hem wilt volgen, of je Jezus wilt dienen.
En Jezus nodigt ons uit om te kiezen. Durven we hem te volgen? Durven we hem te dienen en ons leven dienstbaar te maken aan dat koninkrijk?
Dat zal niet gemakkelijk zijn. Je moet jezelf helemaal durven geven. Zoals een graankorrel zich helemaal geeft om te kunnen groeien tot een nieuwe aar vol graan.
Wees niet bang om te sterven, durf die graankorrel te zijn, nodigt Jezus uit.
We lezen het beeld van de graankorrel al heel gemakkelijk als een beeld over Jezus zelf: hij is de graankorrel die gaat sterven om vruchtbaar te zijn. Maar als we de tekst goed lezen, zegt Jezus niet dat hij zelf die graankorrel is. Het gaat niet over hemzelf; hij nodigt zijn leerlingen uit om graankorrel te zijn. Hij nodigt ons uit om graankorrel te zijn, om onszelf helemaal te geven zodat ons leven vruchtbaar wordt.
Dat moment ‘nu’ mogen we verwachten met Pasen. Daar mogen we nu al zicht op hebben. Niet pas aan het einde der tijden, maar nu al. Met Pasen breekt liefde en vrede door dwars door alle negativiteit heen waar de wereld in verzeild is geraakt.
We hoeven niet te wachten. Het gaat niet om later, ooit. Het heil is nu te verwachten – het is ieder moment aan het doorbreken. Wees niet zo ongerust over alles wat je ziet gebeuren in de wereld. Heb oog voor hoe het al aan het gebeuren is, dat koninkrijk van God.
Kijk om je heen: hier en nu zijn wij Jezus aan het dienen, hier en nu gebeurt heil aan mensen. Hier en nu kijken mensen hier in de wijk naar elkaar om, doen buren voor elkaar de boodschappen. Ik zag in de krant dat vorig weekend moslims en christenen samen een keten vormden, hand in hand, een lange keten van mensen van de kerk naar de moskee, om te vieren dat de ramadan en de veertigdaagse vasten samenvallen. Hier wordt samengeleefd. Hier en nu zijn mensen goed voor elkaar; hier wordt liefde geboren.
Dat is wat de profeet Jeremia zegt in de eerste lezing – en hij geeft de woorden van God weer: ‘Er komt een tijd waarin ik geen wetten meer hoef op te leggen, want jullie leven al vanzelf het goede. Er komt een tijd waarin kinderen niet meer hoeven te leren over God, over de Wet en de tien geboden, over goed en kwaad. Want ze krijgen het al in hun hart gegrift: de liefde leidt hun leven van binnenuit.’
Dat zal een droom zijn: als we niet meer hoeven leren dat de Wet van God liefde is, omdat het al vanzelf uit onze harten stroomt.
Want in dit moment van kairos opent zich de nieuwe tijd waarin iedereen in vrede leeft met iedereen, waarin alles met alles verbonden zal zijn. Waarin liefde geen woord meer zal zijn omdat liefde de zuurstof is waarin we leven.
Dat het zo Pasen mag worden, straks: Pasen dat ons bevrijdt van de dood en ons zal blijven bevrijden, nieuw leven zal blijven geven.
Amen.